رابطه بین عملکرد خانواده با استدلال اخلاقی و سازگاری دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عملکرد خانواده با استدلال اخلاقی و سازگاری دانش آموزان دبیرستانی بوده است که بر روی 285 دانش آموز پایه اول که به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند انجام شده است. ابزار پژوهش جهت سنجش عملکرد خانواده، مقیاس عملکرد خانواده بلوم با اعتبار 86/0 و جهت سنجش استدلال اخلاقی، ازمون استدلال اخلاقی رست با اعتبار 70/0 و جهت سنجش سازگاری، آموزن سازگاری سیناوسینگ با اعتبار 93/0 مورد استفاده قرار گرفت و جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین خرده مقیاس های همبستگی، بیانگری، جامعه پذیری، آرمان خانوادگی و سبک آزادمنش با استدلال اخلاقی رابطه مثبتی وجود دارد که ضریب همبستگی آنها به ترتیب (137/0) و (144/0) و (203/0) و (162/0) و (178/0) است. بین نمره کل عملکرد خانواده (به استثنای گرایش های تفریحی) با سازگاری رابطه مثبتی وجود دارد که ضریب همبستگی آن (273/0) است و تنها دو خرده مقیاس عملکرد خانواده یعنی بیانگری و تاکیدات مذهبی قادر به پیش بینی سازگاری هستند که ضرایب رگرسیون نها به ترتیب (05/0) و (02/0) است و بین استدلال اخلاقی با سازگاری رابطه معنی دار مشاهده نشد.